Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

muscae N F

  • 1 dolo

    I āvī, ātum, āre
    1) обделывать, обтёсывать (lignum J etc.)
    2) обрабатывать вчерне, набрасывать (opus non perpolire, sed d. C)
    3) замышлять, строить
    dolum d. Pl — интриговать, строить козни
    II dolo (dolōn), ōnis m. (греч.)
    1) долон, т. е. палка с железным остриём, пика V, Is или палка с кинжалом, кинжал Su, Sil, Dig
    3) передний парус (самый маленький) L
    III dolo dat. labl. sg. к dolus

    Латинско-русский словарь > dolo

  • 2 improbitas

    improbitās, ātis f. [ improbus ]
    1) негодность (sc. mālorum silvestrium PM — v. l.); нечестность, бессовестность (i. perversitasque C)
    2) дерзость, бесстыдство, наглость ( cordis humani PM); назойливость ( muscae PM)
    3) упорство, настойчивость (nihil est tam arduum, quod non i. extorqueat Pt)

    Латинско-русский словарь > improbitas

  • 3 improbitas

    improbitās, ātis, f. (improbus), die moralische Schlechtigkeit, Unredlichkeit, absol., Cic. u.a.: alicuius, Cic.: cordis humani, Plin.: Plur., vestrorum improbitates, Augustin. epist. 108, 18: omnes impr., Salv. de gub. dei 4, 14, 65. – übtr., die Verwegenheit, Unverschämtheit, Frechheit, raubsüchtiger u. bösartiger Tiere, simiae, Schelmerei, Cic.: alitum, muscae, Plin. – / Plin. 15, 52 jetzt improbatis.

    lateinisch-deutsches > improbitas

  • 4 infinitus

    īnfīnītus, a, um (in u. finio), nicht durch Grenzen bestimmt, I) unbegrenzt, grenzenlos, unendlich (Ggstz. finitus), 1) eig., dem Raume nach: altitudo, Cic.: ingens infinitumque pelagus, Mela: inf. materia, Cic.: mundus finitus infinito similis, Cic.: nihil cum habet extremum, infinitum sit necesse est, Cic.: magnitudines infinitissimae, Boëth. inst. arithm. 1, 4. – 2) übtr.: a) der Zeit nach, unbegrenzt, unendlich, endlos, unaufhörlich, tempus, Cic.: longa diei infinita aetas, Lucr.: bellum, auf Leben u. Tod, Nep.: u. so odium, Cic.: hoc fructu tanto desine studia tua infinitā istā cunctatione fraudare, Plin. ep. – b) der Zahl nach, grenzenlos, unendlich viel od. zahlreich, zahllos, unzählig, opera, Spart.: muscae, Lampr.: equitatus, Auct. b. Afr.: populi, Eutr.: rapinae, Eutr.: infinitus prope et innumerabilis numerus annorum, Gell.: societas, Cic.: inf. temporum od. causarum varietas, Cic.: m. Abl. (an), eorum iuventus infinita numero, immensa corporibus, Vell. 2, 106, 1. – c) der Ausdehnung, dem Umfang, dem Maße od. Grade nach, grenzenlos, endlos, unendlich (unendlich groß od. reich), unermeßlich, unabsehbar, maßlos, pondus, Iustin.: auri argentique pondus, Eutr.: magnitudo, Caes.: silva (Stoff), Cic.: potestas, Liv.: pretium, ICt.: labor, Cic.: occupationes, Nep.: cura (Sorgfalt), Quint.: pollicitationes, Asin. Poll. in Cic. ep.: spes, Cic.: amor, Val. Max.: infinitum est (es ist eine endlose Aufgabe, es würde kein Ende nehmen) m. Infin., Cic. ep. 1, 9, 23. Quint. 5, 10, 18 u. 11, 3, 121. – subst., īnfīnītum, ī, n., das Unendliche, Unermeßliche, α) absol., sectio in infinitum, Quint.: immensum quiddam et infinitum est, quod vobis debemus, Cic.: infinitum refert et lunaris ratio, Plin.: ne in infinitum abeamus, damit ich nicht die Beispiele ins Unendliche vermehre, Plin.: ad infinitum augere alqd, Plin.: ad infinitum crescere (v. Preis), Plin.: ad infinitum pervenire, eine unbegrenzte Stärke erlangen, Quint.: in infinito, ohne Einschränkung, ICt.: infinitum quantum, über alle Maßen, Plin.: infinito (unendlich) praestare ceteris eiusdem generis, Plin.: infinito se antecedebat, Sen. contr. exc. 3. praef. 6: infinito magis od. plus, unendlich mehr, Quint.: ut flammae infinito (unendlich) acrior vis est, Sen. de ben. 2, 27, 3. – β) m. Genet., eine unendliche Menge, infinitum auri atque argenti, Eutr. 6, 16: auri gemmarumque, Eutr. 9, 15: infinitum muscarum, Lampr. Heliog. 26, 9. – II) unbestimmt = ohne Bestimmung von Person u. Zeit, a) als rhet. u. philos. t. t., unbestimmt, abstrakt (Ggstz. definitus, certus), infinitior distributio, Cic.: res od. quaestio (Gegenstand der Rede), Cic.: res infinitior, Cic.: coniunctiones od. conexa, unbestimmte Aussagen, unbestimmter Folgesatz, Cic.: sin cuiquam nimis infinitum videtur, quod ita posui, ›quacumque de re‹, Cic. – b) als gramm. t. t., vocabula, Varro LL.: verbum inf., der Infinitiv, Quint.: ebenso modus infinitus, der Infinitiv, Ouint.: articuli (wie quis, quem, quoius), Varro LL.: sensus, Varro LL.

    lateinisch-deutsches > infinitus

  • 5 ligurrio

    ligurrio (in Hdschrn. u. Ausgg. auch ligūrio), īvī u. iī, ītum, īre (lingo), I) intr. lecken, leckerhaft sein, Ter. eun. 936. – II) tr. 1) lecken, belecken, itaque iis (apibus) unctus qui accessit, pungunt, non, ut muscae, ligurriunt, Varro: ius, Hor.: capreis naturam (v. Bock), Atell. inc. 3 R.2: catillos, auslecken, Macr. – prägn., alqm, jmd. beschmausen, Plaut.: furta, heimlich naschen, Hor. – im obsz. Sinne, wie λείχειν u. λειχάζειν, Suet. u. Mart. – 2) nach etwas lüstern sein, lucra, Cic.: curationem agrariam, Cic.: quoniam iam dialecticus es et hoc quoque ligurris, Cic. – / Imperf. synkop. ligurribant, Macr. sat. 2, 12, 17.

    lateinisch-deutsches > ligurrio

  • 6 musca

    musca, ae, f. [st2]1 [-] mouche. [st2]2 [-] un homme curieux, un importun, un parasite, un pique-assiette.    - [gr]gr. μυἱσκα -- μυῖα: mouche - angl. mosquito: moustique.    - puer, abige muscas, Cic.: esclave, chasse les mouches.    - non posse videtur muscam excitare, Sen. (prov.): il semble incapable de déranger une mouche (il ne peut pas, semble-t-il, faire de mal à une mouche).
    * * *
    musca, ae, f. [st2]1 [-] mouche. [st2]2 [-] un homme curieux, un importun, un parasite, un pique-assiette.    - [gr]gr. μυἱσκα -- μυῖα: mouche - angl. mosquito: moustique.    - puer, abige muscas, Cic.: esclave, chasse les mouches.    - non posse videtur muscam excitare, Sen. (prov.): il semble incapable de déranger une mouche (il ne peut pas, semble-t-il, faire de mal à une mouche).
    * * *
        Musca, muscae. Une mousche.

    Dictionarium latinogallicum > musca

  • 7 improbitas

    improbitās, ātis, f. (improbus), die moralische Schlechtigkeit, Unredlichkeit, absol., Cic. u.a.: alicuius, Cic.: cordis humani, Plin.: Plur., vestrorum improbitates, Augustin. epist. 108, 18: omnes impr., Salv. de gub. dei 4, 14, 65. – übtr., die Verwegenheit, Unverschämtheit, Frechheit, raubsüchtiger u. bösartiger Tiere, simiae, Schelmerei, Cic.: alitum, muscae, Plin. – Plin. 15, 52 jetzt improbatis.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > improbitas

  • 8 infinitus

    īnfīnītus, a, um (in u. finio), nicht durch Grenzen bestimmt, I) unbegrenzt, grenzenlos, unendlich (Ggstz. finitus), 1) eig., dem Raume nach: altitudo, Cic.: ingens infinitumque pelagus, Mela: inf. materia, Cic.: mundus finitus infinito similis, Cic.: nihil cum habet extremum, infinitum sit necesse est, Cic.: magnitudines infinitissimae, Boëth. inst. arithm. 1, 4. – 2) übtr.: a) der Zeit nach, unbegrenzt, unendlich, endlos, unaufhörlich, tempus, Cic.: longa diei infinita aetas, Lucr.: bellum, auf Leben u. Tod, Nep.: u. so odium, Cic.: hoc fructu tanto desine studia tua infinitā istā cunctatione fraudare, Plin. ep. – b) der Zahl nach, grenzenlos, unendlich viel od. zahlreich, zahllos, unzählig, opera, Spart.: muscae, Lampr.: equitatus, Auct. b. Afr.: populi, Eutr.: rapinae, Eutr.: infinitus prope et innumerabilis numerus annorum, Gell.: societas, Cic.: inf. temporum od. causarum varietas, Cic.: m. Abl. (an), eorum iuventus infinita numero, immensa corporibus, Vell. 2, 106, 1. – c) der Ausdehnung, dem Umfang, dem Maße od. Grade nach, grenzenlos, endlos, unendlich (unendlich groß od. reich), unermeßlich, unabsehbar, maßlos, pondus, Iustin.: auri argentique pondus, Eutr.: magnitudo, Caes.: silva (Stoff), Cic.: potestas, Liv.: pretium, ICt.: labor, Cic.: occupationes, Nep.: cura (Sorgfalt), Quint.: pollicitationes, Asin. Poll. in Cic.
    ————
    ep.: spes, Cic.: amor, Val. Max.: infinitum est (es ist eine endlose Aufgabe, es würde kein Ende nehmen) m. Infin., Cic. ep. 1, 9, 23. Quint. 5, 10, 18 u. 11, 3, 121. – subst., īnfīnītum, ī, n., das Unendliche, Unermeßliche, α) absol., sectio in infinitum, Quint.: immensum quiddam et infinitum est, quod vobis debemus, Cic.: infinitum refert et lunaris ratio, Plin.: ne in infinitum abeamus, damit ich nicht die Beispiele ins Unendliche vermehre, Plin.: ad infinitum augere alqd, Plin.: ad infinitum crescere (v. Preis), Plin.: ad infinitum pervenire, eine unbegrenzte Stärke erlangen, Quint.: in infinito, ohne Einschränkung, ICt.: infinitum quantum, über alle Maßen, Plin.: infinito (unendlich) praestare ceteris eiusdem generis, Plin.: infinito se antecedebat, Sen. contr. exc. 3. praef. 6: infinito magis od. plus, unendlich mehr, Quint.: ut flammae infinito (unendlich) acrior vis est, Sen. de ben. 2, 27, 3. – β) m. Genet., eine unendliche Menge, infinitum auri atque argenti, Eutr. 6, 16: auri gemmarumque, Eutr. 9, 15: infinitum muscarum, Lampr. Heliog. 26, 9. – II) unbestimmt = ohne Bestimmung von Person u. Zeit, a) als rhet. u. philos. t. t., unbestimmt, abstrakt (Ggstz. definitus, certus), infinitior distributio, Cic.: res od. quaestio (Gegenstand der Rede), Cic.: res infinitior, Cic.: coniunctiones od. conexa, unbestimmte Aussagen, unbestimmter Folgesatz, Cic.: sin cuiquam nimis infinitum videtur, quod
    ————
    ita posui, ›quacumque de re‹, Cic. – b) als gramm. t. t., vocabula, Varro LL.: verbum inf., der Infinitiv, Quint.: ebenso modus infinitus, der Infinitiv, Ouint.: articuli (wie quis, quem, quoius), Varro LL.: sensus, Varro LL.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > infinitus

  • 9 ligurrio

    ligurrio (in Hdschrn. u. Ausgg. auch ligūrio), īvī u. iī, ītum, īre (lingo), I) intr. lecken, leckerhaft sein, Ter. eun. 936. – II) tr. 1) lecken, belecken, itaque iis (apibus) unctus qui accessit, pungunt, non, ut muscae, ligurriunt, Varro: ius, Hor.: capreis naturam (v. Bock), Atell. inc. 3 R.2: catillos, auslecken, Macr. – prägn., alqm, jmd. beschmausen, Plaut.: furta, heimlich naschen, Hor. – im obsz. Sinne, wie λείχειν u. λειχάζειν, Suet. u. Mart. – 2) nach etwas lüstern sein, lucra, Cic.: curationem agrariam, Cic.: quoniam iam dialecticus es et hoc quoque ligurris, Cic. – Imperf. synkop. ligurribant, Macr. sat. 2, 12, 17.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ligurrio

  • 10 musca

        musca ae, f    [MVS-], a fly.
    * * *
    fly (insect); gadfly, bothersome person

    Latin-English dictionary > musca

  • 11 punctum

        punctum ī, n    [P. n. of pungo], a prick, puncture: volucris parvulae (i. e. muscae), Ph.— A point, mathematical point, C.—Since in the comitia a point upon the waxed tablet indicated the name voted for, an affirmative vote, vote, suffrage, ballot: quot in eā tribu puncta tuleris: Omne tulit punctum qui miscuit utile dulci, i. e. has everybody's approval, H.—In space, a point: quasi punctum (terrae).—With temporis, the smallest portion of time, an instant, moment, point of time: Num temporis mihi punctum ad hanc rem est, T.: uno puncto temporis, at the same instant: nullo puncto temporis intermisso: animi discessus a corpore fit ad punctum temporis: temporis puncto Uticam relinquunt, Cs.—In discourse, a brief clause, short section.
    * * *
    point; dot/spot; small hole/puncture; pin prick; sting; vote/tick; tiny amount; point; full-stop; period (sign of punctuation)

    Latin-English dictionary > punctum

  • 12 comedo

    1.
    cŏm-ĕdo, ēdi, ēsum (comessum, Prol. ad Plaut. p 102 Ritschl), or estum, 3, v. a. (comesus, the more usual form, Cato, R. R. 58; Varr R. R. 1, 2, 11; Plaut. Trin. 2, 4, 5, Juv 1, 34; Valgius ap. Diom. p. 382 P—Hence, comessurus, Plaut. Ps. 4, 7, 25:

    comestus,

    Cato, R. R 50; Cic. Clu. 62, 173, acc. to Prisc. p. 893; and Val. Max. 9, 12, ext. 6, and Didius ap. Diom. l. l.—Contr forms:

    comes,

    Plaut. Most. 1, 1, 11:

    comest,

    id. ib. 3, 1, 26; id. Trin. 2, 1, 20, id. Truc. 2, 7, 36;

    Lucil, Titin., Afran., Varr., Cic. Hortens. ap. Non p. 81, 9 sq., comestis,

    Plaut. Truc. 1, 2, 54:

    comesse,

    id. Cas. 4, 1, 21; id. Bacch. 4, 1, 8, id. Most. 1, 1, 13; id. Men. 4, 2, 64; Cic. Fl. 36, 91; Cat. 23, 4:

    comesses,

    Mart. 5, 39, 10:

    comesset,

    Cic. Sest. 51, 110, Cat. 29, 15:

    comesto,

    Cato, R. R. 156, 1.—Old forms:

    comedim,

    Plaut. Curc. 4, 4, 4; id. Bacch. 4, 4, 91; Cic. Fragm. ap. Non. p. 83, 32 comedis, Plaut. Trin. 1, 2, 65:

    comedint,

    id. Truc. 2, 6, 53), to eat entirely up, to eat, consume (class.; esp. freq. in Plaut.).
    I.
    Prop.:

    ubi oleae comesae erunt,

    Cato, R. R. 58:

    ubi daps profanata comestaque erit,

    id. ib. 50:

    quod bibit, quod comest,

    Plaut. Trin. 2, 1, 20:

    corbitam cibi Comesse possunt,

    id. Cas. 4, 1, 21:

    quid comedent?

    Ter. Heaut. 2, 3, 14:

    celerius potuit (venenum) comestum quam epotum in venas permanare?

    Cic. Clu. 62, 173:

    ex se enim natos comesse fingitur solitus (Saturnus),

    id. N. D. 2, 25, 64: quorum Dentes vel silicem comesse possunt. Cat. 23, 4:

    haec porcis hodie comedenda relinques,

    Hor. Ep. 1, 7, 19: te muscae comedissent, Sicinius ap. Cic. Brut. 60, 217; and ap. Quint. 11, 3, 129: panem, Afer ap. Quint. 6, 3, 93.—Facetiously: lacertum Largii, Crass. ap. Cic. de Or. 2, 59, 240.—
    b.
    Prov.:

    tam facile vinces quam pirum volpes comest,

    Plaut. Most. 3, 1, 32; and: cenà comesā venire, i. e. to come too late; post festum, a day after the fair, Varr. R. R. 1, 2, 11.—
    B.
    Trop.: comedere aliquem oculis, to devour with one ' s eyes, i. e. to long eagerly for, Mart. 9, 60, 3: se, to consume one ' s self ( by grief, sorrow, etc.), to waste or pine away, Plaut. Truc. 2, 7, 36; so Cic. Hortens. Fragm. ap. Non. p. 81, 29. —
    II.
    Meton., to waste, dissipate, spend, squander:

    comedunt quod habent,

    Plaut. Ps. 4, 7, 6; cf.:

    aurum in lustris,

    id. Bacch. 4, 4, 91. meam dotem comest, Titin. ap. Non. p. 81, 16: paternam pecuniam, Novius ap. Non. p. 81, 25:

    nummos,

    Cic. Att. 6, 1, 25:

    cura ut valeas, ne ego te jacente bona tua comedim,

    id. ib. 9, 20, 3:

    beneficia Caesaris,

    id. Phil. 11, 14, 37:

    patrimonium,

    id. Sest. 52, 111; Quint. 6, 3, 74:

    rem (sc. familiarem),

    Cic. Fam. 11, 21, 2:

    bona,

    id. Sest. 51, 110; id. Fl. 36, 91; id. Fragm. ap. Non. p. 83, 32; Hor. Ep. 1, 15, 40:

    cantherium,

    i. e. its value in money, Cic. Fam. 9, 18, 4.— Hence,
    B.
    Transf. in the lang. of comedy: comedere aliquem, to waste or consume the property of any person, Plaut. Trin. 1, 2, 65; id. Most. 1, 1, 11 sq.; id. Ps. 4, 7, 25; Ter. Eun. 5, 8, 57.
    2.
    cŏmĕdo, ōnis ( cŏmĕdus, i, Paul. ex Fest. p. 58, 6 Müll.; cf. Lachm. ad Lucr. p. 139), m. [1. comedo], a glutton, gormandizer, Lucil. ap. Non. p. 11, 9; Varr. ib. p. 93, 21; cf. Paul. l. l.

    Lewis & Short latin dictionary > comedo

  • 13 comedus

    1.
    cŏm-ĕdo, ēdi, ēsum (comessum, Prol. ad Plaut. p 102 Ritschl), or estum, 3, v. a. (comesus, the more usual form, Cato, R. R. 58; Varr R. R. 1, 2, 11; Plaut. Trin. 2, 4, 5, Juv 1, 34; Valgius ap. Diom. p. 382 P—Hence, comessurus, Plaut. Ps. 4, 7, 25:

    comestus,

    Cato, R. R 50; Cic. Clu. 62, 173, acc. to Prisc. p. 893; and Val. Max. 9, 12, ext. 6, and Didius ap. Diom. l. l.—Contr forms:

    comes,

    Plaut. Most. 1, 1, 11:

    comest,

    id. ib. 3, 1, 26; id. Trin. 2, 1, 20, id. Truc. 2, 7, 36;

    Lucil, Titin., Afran., Varr., Cic. Hortens. ap. Non p. 81, 9 sq., comestis,

    Plaut. Truc. 1, 2, 54:

    comesse,

    id. Cas. 4, 1, 21; id. Bacch. 4, 1, 8, id. Most. 1, 1, 13; id. Men. 4, 2, 64; Cic. Fl. 36, 91; Cat. 23, 4:

    comesses,

    Mart. 5, 39, 10:

    comesset,

    Cic. Sest. 51, 110, Cat. 29, 15:

    comesto,

    Cato, R. R. 156, 1.—Old forms:

    comedim,

    Plaut. Curc. 4, 4, 4; id. Bacch. 4, 4, 91; Cic. Fragm. ap. Non. p. 83, 32 comedis, Plaut. Trin. 1, 2, 65:

    comedint,

    id. Truc. 2, 6, 53), to eat entirely up, to eat, consume (class.; esp. freq. in Plaut.).
    I.
    Prop.:

    ubi oleae comesae erunt,

    Cato, R. R. 58:

    ubi daps profanata comestaque erit,

    id. ib. 50:

    quod bibit, quod comest,

    Plaut. Trin. 2, 1, 20:

    corbitam cibi Comesse possunt,

    id. Cas. 4, 1, 21:

    quid comedent?

    Ter. Heaut. 2, 3, 14:

    celerius potuit (venenum) comestum quam epotum in venas permanare?

    Cic. Clu. 62, 173:

    ex se enim natos comesse fingitur solitus (Saturnus),

    id. N. D. 2, 25, 64: quorum Dentes vel silicem comesse possunt. Cat. 23, 4:

    haec porcis hodie comedenda relinques,

    Hor. Ep. 1, 7, 19: te muscae comedissent, Sicinius ap. Cic. Brut. 60, 217; and ap. Quint. 11, 3, 129: panem, Afer ap. Quint. 6, 3, 93.—Facetiously: lacertum Largii, Crass. ap. Cic. de Or. 2, 59, 240.—
    b.
    Prov.:

    tam facile vinces quam pirum volpes comest,

    Plaut. Most. 3, 1, 32; and: cenà comesā venire, i. e. to come too late; post festum, a day after the fair, Varr. R. R. 1, 2, 11.—
    B.
    Trop.: comedere aliquem oculis, to devour with one ' s eyes, i. e. to long eagerly for, Mart. 9, 60, 3: se, to consume one ' s self ( by grief, sorrow, etc.), to waste or pine away, Plaut. Truc. 2, 7, 36; so Cic. Hortens. Fragm. ap. Non. p. 81, 29. —
    II.
    Meton., to waste, dissipate, spend, squander:

    comedunt quod habent,

    Plaut. Ps. 4, 7, 6; cf.:

    aurum in lustris,

    id. Bacch. 4, 4, 91. meam dotem comest, Titin. ap. Non. p. 81, 16: paternam pecuniam, Novius ap. Non. p. 81, 25:

    nummos,

    Cic. Att. 6, 1, 25:

    cura ut valeas, ne ego te jacente bona tua comedim,

    id. ib. 9, 20, 3:

    beneficia Caesaris,

    id. Phil. 11, 14, 37:

    patrimonium,

    id. Sest. 52, 111; Quint. 6, 3, 74:

    rem (sc. familiarem),

    Cic. Fam. 11, 21, 2:

    bona,

    id. Sest. 51, 110; id. Fl. 36, 91; id. Fragm. ap. Non. p. 83, 32; Hor. Ep. 1, 15, 40:

    cantherium,

    i. e. its value in money, Cic. Fam. 9, 18, 4.— Hence,
    B.
    Transf. in the lang. of comedy: comedere aliquem, to waste or consume the property of any person, Plaut. Trin. 1, 2, 65; id. Most. 1, 1, 11 sq.; id. Ps. 4, 7, 25; Ter. Eun. 5, 8, 57.
    2.
    cŏmĕdo, ōnis ( cŏmĕdus, i, Paul. ex Fest. p. 58, 6 Müll.; cf. Lachm. ad Lucr. p. 139), m. [1. comedo], a glutton, gormandizer, Lucil. ap. Non. p. 11, 9; Varr. ib. p. 93, 21; cf. Paul. l. l.

    Lewis & Short latin dictionary > comedus

  • 14 improbitas

    imprŏbĭtas ( inpr-), ātis, f. [improbus], badness, wickedness, depravity, dishonesty, improbity (freq. and class.):

    cum te alicujus improbitas perversitasque commoverit,

    Cic. Q. Fr. 1, 13, 38:

    amicorum neglectio improbitatem coarguit,

    id. Mur. 4, 9; id. Att. 1, 16, 7:

    in hac causa improbitatem et gratiam cum inopia et veritate contendere,

    id. Quint. 27, 84; id. Brut. 62, 224:

    cum me improbitatis patrocinium suscipere vultis,

    id. Rep. 3, 5:

    judici invisa est,

    Quint. 6, 4, 15:

    cordis humani,

    Plin. 2, 23, 21, § 87; Ov. A. A. 1, 676:

    prodiga corruptoris,

    Juv. 10, 305:

    illo admirabilis aevo,

    i. e. rare, id. 13, 53.—
    II.
    Transf., of bad, troublesome animals, impudence, boldness, audacity:

    simiae Dodoneae,

    Cic. Div. 2, 32, 69:

    muscae,

    Plin. 29, 1, 8, § 28:

    alitum semina depascentium,

    id. 19, 6, 34, § 116.

    Lewis & Short latin dictionary > improbitas

  • 15 infrico

    in-frĭco, cŭi, ctum, and cātum, 1, v. a., to rub in:

    aliquid alicui rei,

    Col. 12, 30, 2:

    cinerem ex aceto,

    Plin. 30, 3, 8, § 26:

    dentes,

    id. 28, 11, 49, § 178:

    sal infricatus juvat,

    id. 31, 9, 45, § 100:

    muscae infricatae,

    id. 30, 12, 34, § 108.

    Lewis & Short latin dictionary > infrico

  • 16 inprobitas

    imprŏbĭtas ( inpr-), ātis, f. [improbus], badness, wickedness, depravity, dishonesty, improbity (freq. and class.):

    cum te alicujus improbitas perversitasque commoverit,

    Cic. Q. Fr. 1, 13, 38:

    amicorum neglectio improbitatem coarguit,

    id. Mur. 4, 9; id. Att. 1, 16, 7:

    in hac causa improbitatem et gratiam cum inopia et veritate contendere,

    id. Quint. 27, 84; id. Brut. 62, 224:

    cum me improbitatis patrocinium suscipere vultis,

    id. Rep. 3, 5:

    judici invisa est,

    Quint. 6, 4, 15:

    cordis humani,

    Plin. 2, 23, 21, § 87; Ov. A. A. 1, 676:

    prodiga corruptoris,

    Juv. 10, 305:

    illo admirabilis aevo,

    i. e. rare, id. 13, 53.—
    II.
    Transf., of bad, troublesome animals, impudence, boldness, audacity:

    simiae Dodoneae,

    Cic. Div. 2, 32, 69:

    muscae,

    Plin. 29, 1, 8, § 28:

    alitum semina depascentium,

    id. 19, 6, 34, § 116.

    Lewis & Short latin dictionary > inprobitas

  • 17 ligurio

    lĭgūrĭo and lĭgurrĭo, īvi and ĭi, ītum ( impers. ligurribant, Macr. S. 2, 12, 17), 4, v. a. and n. [root lig-; cf. lingo], to lick. *
    I.
    Neutr., to be dainty, fond of good things (cf. lambo):

    quae (meretrices) cum amatore cum cenant, liguriunt,

    Ter. Eun. 5, 4, 14.—
    II.
    Act., to lick.
    A.
    Lit.:

    apes non, ut muscae, (eum) liguriunt,

    Varr. R. R. 3, 16, 6:

    semesos pisces tepidumque jus,

    Hor. S. 1, 3, 81.—
    2.
    Transf.:

    dum ruri rurant homines, quos (parasiti) liguriant,

    whom they lick, whom they daintily feed upon, Plaut. Capt. 1, 1, 15:

    furta,

    to lick up, feast on by stealth, Hor. S. 2, 4, 79.—Also in mal. part., as Gr. leichein and leichazein, Suet. Tib. 45 fin.; Mart. 11, 58.—
    B.
    Trop., to long for, desire eagerly, lust after any thing:

    improbissima lucra liguriens,

    Cic. Verr. 2, 3, 76, § 177:

    agrariam curationem,

    id. Fam. 11, 21, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > ligurio

  • 18 ligurrio

    lĭgūrĭo and lĭgurrĭo, īvi and ĭi, ītum ( impers. ligurribant, Macr. S. 2, 12, 17), 4, v. a. and n. [root lig-; cf. lingo], to lick. *
    I.
    Neutr., to be dainty, fond of good things (cf. lambo):

    quae (meretrices) cum amatore cum cenant, liguriunt,

    Ter. Eun. 5, 4, 14.—
    II.
    Act., to lick.
    A.
    Lit.:

    apes non, ut muscae, (eum) liguriunt,

    Varr. R. R. 3, 16, 6:

    semesos pisces tepidumque jus,

    Hor. S. 1, 3, 81.—
    2.
    Transf.:

    dum ruri rurant homines, quos (parasiti) liguriant,

    whom they lick, whom they daintily feed upon, Plaut. Capt. 1, 1, 15:

    furta,

    to lick up, feast on by stealth, Hor. S. 2, 4, 79.—Also in mal. part., as Gr. leichein and leichazein, Suet. Tib. 45 fin.; Mart. 11, 58.—
    B.
    Trop., to long for, desire eagerly, lust after any thing:

    improbissima lucra liguriens,

    Cic. Verr. 2, 3, 76, § 177:

    agrariam curationem,

    id. Fam. 11, 21, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > ligurrio

  • 19 taedium

    taedĭum, ii, n. [taedet], weariness, irksomeness, tediousness; loathing, disgust (not freq. till after the Aug. period; perh. not at all in Cic. or Cæs.).
    I.
    Subject.
    (α).
    With gen.:

    rerum adversarum,

    Sall. J. 62, 9:

    belli,

    Liv. 8, 2, 2: confectus taedio puellae, Auct. B. Alex. 23: taedio curarum fessus, Tac. A. 12, 39:

    taedium movere sui,

    id. ib. 13, 2:

    laboris,

    Quint. 2, 2, 6; 12, 3, 11:

    lucis,

    id. 1, 3, 16:

    capere taedium vitae,

    Gell. 7, 18, 11:

    educationis taedium suscipere libenter,

    Plin. Ep. 1, 8, 11.—In plur., Verg. G. 4, 332:

    longi belli,

    Ov. M. 13, 213:

    coepti mei,

    id. ib. 9, 615:

    tui,

    id. A. A. 1, 718.—
    (β).
    Absol.:

    cum oppugnatio obsidentibus prius saepe quam obsessis taedium afferat,

    Liv. 34, 34, 2; so,

    afferre,

    Quint. 5, 12, 8:

    evitare,

    id. 10, 1, 31:

    cum virtutes etiam ipsae taedium pariant, nisi, etc.,

    id. 9, 4, 43:

    supervacua cum taedio dicuntur,

    id. 4, 2, 44:

    esse taedio alicui,

    Plin. Ep. 8, 18, 8:

    sollicitum taedium,

    Hor. C. 1, 14, 17:

    ne te capiant taedia,

    Tib. 1, 4, 16:

    taedium facere,

    Plin. 31, 3, 21, § 34:

    taedio aliquem afficere,

    Tac. A. 6, 7:

    taedia subeunt animos,

    Juv. 7, 34.—
    II.
    Transf., object., loathsomeness, a disgusting, loathsome, or irksome thing, a nuisance (Plinian): vetustas oleo taedium affert, a loathsome, rancid taste, smell, etc., Plin. 15, 2, 3, § 7; 19, 6, 34, § 111; 29, 6, 39, § 141.—In plur.:

    non sunt ea taedia (sc. muscae et culices) in metallis,

    Plin. 34, 18, 50, § 167.

    Lewis & Short latin dictionary > taedium

См. также в других словарях:

  • MUSCAE — I. MUSCAE dicti Plauto in Mercat. Actu. 2. sc. 3. qui Horatio l. 2. Sat. 8. Umbrae, convivae non invitati, et θράσος verarum Muscarum, Homero iam notatum, imitantes: Hae, quia a templis Bacchi Cererisque non aeque aberant ac ab aede Herculis, in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • muscae volitantes — [mus′ē väl΄ə tan′tēz΄, mus′kē] n. 〚L, flying flies〛 specks that appear to float before the eyes, caused by defects or impurities in the vitreous humor; floaters * * * …   Universalium

  • muscae volitantes — [mus′ē väl΄ə tan′tēz΄, mus′kē] n. [L, flying flies] specks that appear to float before the eyes, caused by defects or impurities in the vitreous humor; floaters …   English World dictionary

  • muscae volitantes —    Also known as mouches volantes, floaters, eye floaters, vitreous floaters, flying gnats, and entopsia. Muscae volitantes is Latin for flying flies. Thetermisusedtodenotean* entoptic phenomenon consisting of out of focus black or greyish specks …   Dictionary of Hallucinations

  • Muscae — Musca Mus ca, prop. n.; pl. {Musc[ae]}. [L., a fly.] 1. (Zo[ o]l.) A genus of dipterous insects, including the common house fly, and numerous allied species. [1913 Webster] Note: Formerly, a large part of the Diptera were included under the genus …   The Collaborative International Dictionary of English

  • muscae — mus·cae (musґe) [L.] plural of musca …   Medical dictionary

  • Muscae — n. constellation that is shaped like a fly (Astronomy) …   English contemporary dictionary

  • muscae — mus·cae …   English syllables

  • Muscae volitantes — Musca Mus ca, prop. n.; pl. {Musc[ae]}. [L., a fly.] 1. (Zo[ o]l.) A genus of dipterous insects, including the common house fly, and numerous allied species. [1913 Webster] Note: Formerly, a large part of the Diptera were included under the genus …   The Collaborative International Dictionary of English

  • muscae volitantes — noun plural Etymology: New Latin, literally, flying flies Date: 1797 floater 6 …   New Collegiate Dictionary

  • Muscae volitantes — …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»